Aż wstyd się przyznać, ale heads-up tej książki znalazł się na naszym Facebooku już chyba trzy miesiące temu – niestety od dłuższego czasu byłam zaangażowana po drugiej, kreatywnej stronie literackiej i negatywnie odbijało się to na ilości wchłanianego kontentu książkowego, stąd realnie skończyłam lekturę tego wydawnictwa dopiero teraz. Książka jest już kolejną akademicką publikacją tematyczną osadzoną w uniwersum serialowego Hannibala, co wpisuje się w to, co fannibale wiedzą od początku komercyjnego fiaska tej produkcji, która choć zachwyciła krytyków to nie udało jej się zgromadzić widowni w liczbach pozwalających na kontynuację historii po trzech sezonach serialu. W moim posiadaniu znajduje się także odcinek serii pod wiele obiecującym szyldem popkultura i filozofia w redakcji Josepha Westfalla Hannibal Lecter and Philosophy podsumowujący nie tylko dwa pierwsze sezony serialu, ale także całościowy literacki i multimedialny dorobek tej franczyzy w bardzo mocno przekrojowej optyce. Dalej całkiem niedawno, bo w lutym 2021 pojawiła się kolejna książkowa publikacja, której póki co nie posiadam – Hannibal for Dinner: Essays on America’s Favorite Cannibal on Television pod redakcją Kyle’a A. Moody’ego – z czasem i ta książka powinna tu zawitać – paranaukowe eseje na tematy popkulturowe to moje guilty pleasure, jakkolwiek nie-naukowo w swojej metodzie i tematyce mogą one wyglądać i jak bardzo luźną interpretację tematu mogą dostarczać, ale o tym dalej. Publikacje o których tu wspominam to naturalnie jedynie te, które wyszły na światło dzienne po emisji serialu i przynajmniej częściowo się doń odwołują – bezkres pozostałych, pohopkinsowskich publikacji z pod szyldem true crime, niezliczone analyzy kinematograficzne, literackie, kryminalistyczne (jak publikacje z kręgów personelu behawiorystycznej jednostki Quantico – e.g. John E. Douglas, Mark Olshaker, etc.) czy inne teksty literatury przedmiotu mętnie rzecz ujmując ogólno artystyczne lub materiały behind the scenes to temat na inny wpis, w dodatku prawdopodobnie na innym blogu.
Jeśli chodzi o sprawy techniczne, to mamy tu paperback, który łącznie z kończącym wydawnictwo indeksem rzeczowym liczy sobie zgrubsza 320 stron. Przedmowy udzieliła tu Janice Poon, ciesząca się niezwykłą estymą wśród fanów serialu i posiadająca już własną publiczność stylistka serialowych potraw. Aktualna cena za wydawnictwo dostępne wyłącznie w języku angielskim to cca 30EUR, czy przynajmniej jak pamiętam taka była kwota jaką zapłaciłam za książkę na Amazonie w opcji prime. Mamy tu łącznie czternaście esejów o sporej rozpiętości tematycznej, przy czym na każdy z nich przypada kilka do kilkunastu stron, miejscami otrzymujemy także izolowane kadry z serialu wraz z opisem. Każdy z esejów naukowym sposobem kończy formalnie wykorzystana bibliografia, zaś samą książkę zamyka załącznik z listą epizodów, krótkie notki naukowe autorów oraz wspomniany indeks rzeczowy.
Pozwolę sobie na początek napisać oczywiste już na podstawie tytułu tego wydawnictwa – jeśli macie słabą lewą nogę, nie jest to publikacja dla was. Bezmiar ujęć gender studies czy też innej, lewacko-queerowej narracji w tej książce jest w istocie nieograniczony i to nie tylko w rozumieniu tego co oczywiste – czyli centralnej homoerotycznej relacji głównych bohaterów – przykładowo mamy tu także wykład feministyczny, capitalism-bashing czy dosyć irytującą analizę postkolonialną, zgodnie z którą kluczowym elementem sukcesu komercyjnego franczyzy jak i podwaliną sympatii widzów skupionej na figurze tytułowego mordercy jest fakt, że jest on BIAŁY. Co ciekawe i patrząc z drugiej strony – krótko po emisji późniejszych odcinków serialu przekrojowy queeryzm czarnych bohaterów nie tylko w ramach tej franczyzy właśnie (postacie jak Buffalo Bill, tytułowy Hannibal czy Red Dragon) wzbudził oburzenie pewnej części tęczowej społeczności, która nawet przy całym rozmachu i epickości głównego wątku romansowego (swoją drogą na którego kanoniczne zakotwiczenie fani produkcji czekali aż do ostatnich odcinków serii, wcześniej wznosząc zarzuty queerbaitingu) poczuła się dotknięta ponownym osadzeniem jednostek queerowych w rolach negatywnych. Po pierwsze – nie dogodzisz, po drugie – postacie negatywne są w popkulturze niezmiennie queerowe od czasów syrenki Ariel, więc panie, daj pan spokój.
Publikację rozpoczyna krótki i przekrojowy esej pod dosyć mylącym tytułem Love Crime, dalej mamy krytykę pędzącego konsumpcjonizmu i etyki kapitalistycznej z mitycznymi odwołaniami w The Hannibalization of America oraz popularno-naukową wycieczkę w tematy true crime w kontekście amerykańskim głównie w Hannibal Lecter’s Monstruous Return. „Adapt. Evolve. Become” to całkiem interesujący esej o spójności produkcji z tekstem źródłowym oraz jego queeryzacji sensu largo. Monstruous Masculinities in Gothic Romance to ni mniej ni więcej niż analiza genderowa z krytyką patriarchatu i dynamiki struktur społecznych z powtarzalnymi odwołaniami do nowel Jane Eyre Charlotte Brontë oraz Caleb Williams Williama Godwina i ich bohaterów. Whispering through Chrysalis to kolejna rzecz o relacji głównych bohaterów w ujęciu mentora oraz ucznia, zaś The Great Red Dragon to kolejny queerowy odczyt tym razem postaci Dolarhyde’a oraz jego relacji i wpływu na pozostałych bohaterów. Hannibal the Cannibal to niestety dokładnie dla mnie dosyć męcząca postkolonialna interpretacja serialu, zaś Badelia Du Maurier to oda na cześć tej właśnie postaci jako najbardziej inteligentnej osoby w towarzystwie oraz femme fatale XXI. wieku. Some Lazy Psychiatry, Dr. Lecter to szeroka krytyka Freuda oraz tradycyjnych technik profilowania z akcentem na dzieciństwo, wychowanie, rodzine i traumatyczne doświadczenia sprawcy, z kolei „Do You See?” to dosyć luźny esej na temat wątków wnioskowania, obserwacji, dedukcji, indukcji oraz rozumowania abdukcyjnego w tworzeniu profilów kryminalistycznych. Fannibals Are Still Hungry to moim zdaniem niewiele wnosząca rzecz o wspomnianej stylistce potraw w serialu i jej coraz szerszych kręgach fanów, zaś po prostu Hannibal to ponownie raczej luźne rozważania o fan fiction, inspiracji, intertekstualności, adaptacji i przemianach tekstu oraz przejściu od read-only culture do kadru kreacji read/write, bez specjalnego nacisku na prawa własności intelektualnej. Rei(g)ning Lecter zamykający książkę to dla odmiany wywiad z jednym ze scenarzystów pojedynczych odcinków trzeciego sezonu, Nickiem Antoscą.
Chodzi o miejscami całkiem ciekawą i dającą do myślenia publikację przynoszącą wielu fanom serialu walidację ich intepretacji oraz przesłowiowy food for thought – szereg podnoszonych wątków jest tu niezwykle szeroki i na pewno wielu z was znajdzie coś dla siebie. Można polecić.
7/10
